ΝΟΥΒΕΛΑ ΣΕ ΕΞΙ ΚΑΡΕ

August Blues

Είναι περίεργο το γεγονός, όταν ξανάρχεται δηλαδή
Και συμβαίνει πάλι,
εκεί που δεν το πίστευες
και είχες κάνει επιλογή
Να σου προσδιορίσει το σύμπαν αυτό,
που σαν θεός είχες με κόπο τοποθετήσει.
Tους δορυφόρους και τους πλανήτες σου, σε απόλυτες τροχιές χωρίς να λογαριάζεις...

τους κομήτες.

Αλήτες.

Δεν μπορώ να πω.... είσαι οδυνηρός γιατί είσαι απρόβλεπτος,
Τόσο πολύ που μου επαναφέρεις τον θάνατο.
Οι τσακισμένες γόπες στα τασάκια κάθε φορά που έρχεσαι το αποδεικνύουν.
Φιλιά-όλεθροι... όπως γράφει κάποιος που διάβασα τώρα τελευταία.

Βραχιολάκια εύθραυστα είμαστε μωρό μου.
Σαν αυτά που δένεις στους αδύναμους καρπούς σου.

Όταν φθαρούμε θα γίνουμε πάλι κλωστές
ή μια μάζα
στη χούφτα της ανάμνησης.

Αναπάντεχες βροχές στη μέση του καλοκαιριού.
Διακοπές ρεύματος και αμήχανες σιωπές.
Ανακατεμένες.
Με πολύχρωμα κηπουρικά και την επιθυμία για
ερωτική ανθρωποφαγία.