Τον Βαλεντίνο σου μέσα...

Αγαπημένη μου Μπακατέλα

Μιας και είναι του Αγίου Βαλεντίνου θα ήθελα να σου εξομολογηθώ την αγάπη μου μέσα απο αυτό το Blog που οι δυο μας καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε. Ανέκαθεν ήσουνα πιστή και για τις κάποιες φορές που δεν... σου ζητώ συγνώμη.
Οι κλοτσιές που έτρωγες στο κυβόγραμμο κορμί σου οφείλονται αποκλειστικά στα μαθήματα καρατε που έκανα μικρός... πριν σε γνωρίσω.

Μαζί περάσαμε ώρες ατελείωτες, γέλια, μουσικές,νέες εμπειρίες, τραγελαφικές στιγμές...Θυμάσαι εκείνες τις ιώσεις που είχες περάσει; Που πάλευα μερόνυχτα να σε συνεφέρω; Μέχρι και ξένο άνθρωπο έφερα να σου κάνει κομπρέσες αλλά εσύ, Κυρία, δεν το δέχτηκες, μόνο έμενα ήθελες να σε φορματάρω...
Το ξέρω ότι ήμουν λίγο πιεστικός... η τεχνολογία τρέχει βλέπεις και με έχεις μάθει πια μωρέ... προσπαθώ να βγάλω ξύγκι απο την μύγα : )
Πάντως μου αναγνωρίζεις το γεγονός ότι όποτε γκρίνιαζες και βούιζες σαν τρένο (καρβουνιάρα μου εσύ!) έκανα ότι μπορούσα για να σε καλμάρω. Ακόμα και κάποιες στιγμές που μουλάρωνες και μου το έπαιζες παγοκωλόνα εγώ είχα τον τρόπο μου να σε μαλακώσω (ας είναι καλά το ctrl-alt-del).
Δεν πειράζει που απο την ζήλεια σου δεν αναγνώριζες τα DVD που πρωταγωνιστούσε η Drew Barrymore, ένα καπρίτσιο μου ήταν και πέρασε... Να, ακόμα και τώρα που σου γράφω αυτό το γράμμα κάνεις τα τσαλιμάκια σου με την κάρτα ήχου...
Θέλω να ξέρεις οτι τα πιο όμορφα τραγούδια μου τα έχω φτιάξει σε εσένα. Πολλά από το παρελθόν μου είναι στο σκληρό σου κεφαλάκι αποθηκευμένα.
Με αυτά και αυτά φτάνω στη ταμπακιέρα...

Χωρίζουμε P-Cιχούλα μου.
Δεν φταις εσύ, στο ξαναείπα πριν, η τεχνολογία φταίει... και ο μαλάκας υποφαινόμενος που θέλει την ταχύτητα να του ορίζει την ζωή. Ναι, το παραδέχομαι, ήσουν μια συνεχής περιπέτεια... αλλά κουράστηκα.

Θα σε αγαπώ για πάντα.