ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ

Ο ΠΑΠΑΣ Ο ΠΑΧΥΣ ΕΦΑΓΕ ΜΩΡΟ ΠΑΙΔΙ

ΓΙΑΤΙ ΠΑΠΑ ΠΑΧΥ ΕΦΑΓΕΣ ΜΩΡΟ ΠΑΙΔΙ;

Ημερολόγιο 1999 (τι θυμήθηκες τώρα...!)

Κυριακή 24 Ιανουαρίου

Σκύλος Χαμαιλέων

Δεν πολυπήγαινα τότε θέατρο, ούτε σινεμά να πω την αλήθεια. Οι κλειστοφοβικές μου υστερίες δεν το επέτρεπαν και τις λιγοστές φορές που το είχα επιχειρήσει αντί να παρακολουθήσω το έργο πάλευα καθόλη τη διάρκεια με τις ανάσες μου, μεγάλη φρίκη για όποιον τα έχει περάσει...
Αφού το είχα πάρει απόφαση λοιπόν οτι θεατρικές αίθουσες θα έβλεπα στο εξής μόνο σε φωτογραφίες και ταινίες όταν θα έβγαιναν σε βιντεοκασέτες (ha!) έπεσε το μάτι μου στην εφημερίδα στο Sex, Drugs, Rock & Roll του Eric Bogosian που παιζόταν στον Φούρνο. Κατάφερα και πήγα... Ήταν 10 μονόλογοι διαφορετικών χαρακτήρων που τους ερμήνευε ο απίστευτος Γιάννης Νταλιάνης απο τους οποίους τρεις μου εκάναν πολύ εντύπωση: Ο rock star, ο συλλέκτης μπουκαλιών (The bum) και ο τελευταίος, ο Σκύλος Χαμαιλέων με την μηδενιστική του οπτική που μας καθήλωσε.
Μπορεί να ήταν και η μοναδική θεατρική παράσταση που πήγα μέχρι να αντιμετωπίσω τις γαμημένες κρίσεις πανικού αλλά δεν τη θυμάμαι μόνο για αυτό αλλά και για μια ατάκα του Σκύλου Χαμαιλέων στο τέλος (Στο αγγλικό κείμενο):
“I know I’m negative. I know I’m not a nice guy.
Because I realize I’m a shit, and for that tiny fragment of truth, I respect myself”

Animal Collective - Peacebone

HOLLYWOOD

Ειδα μια ωραία πολεμική-δραματική ταινία. Ηταν λέει ένας πόλεμος κάπου μακριά που έληξε με τα λόγια ενός ειρηνιστή, κάπου, ακόμα πιο μακριά...

αχ, αχ, τα πλευράκια μου

Σάββατο βράδυ και είμαι στο γνωστό γαμόμπαρο που πάντα λέω οτι δεν θα ξαναπατήσω αλλά πάντα εκεί καταλήγω. Λέω στον εαυτό μου, απόψε θα είσαι κυριλέ μαλάκα μου, θα πιεις το ποτάκι σου και νάνι. Μέχρι που ο κύριος χώνει το παραπάνω άσμα και ξεχνώ και τονομά μου...το πως και που προσγειώθηκα η χορεύτρια και τί ευφάνταστη πιρουέτα επινόησα ακόμα το ψάχνω, πάντως τα παϊδια μου το νιώσανε καλά, πονάωωωωω!!!!! Και είμαι τώρα γεμάτος αλοιφές που σιχαίνομαι, φασκιωμένος με κασκόλ, μπλούζες και οτί παλιόρουχο βάζει ο νους για να κρατιέται ζεστό λέει το σημείο... Στη δουλειά τηλεφώνησα... τι να πώ; Δεν φταίω εγώ, ο Tom Barman φταίει, ο ποιός; καλά άστο, έχω να πάω και για ακτινογραφία....

ΟΤΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕ ΑΠ` ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ (διαφανα κρινα 16-1-09)

Βγαίνοντας απο το Κύτταρο κυριολεκτικά παπί απο τον ιδρώτα και με τα all star μου κατάμαυρα απο το ποδοπατητό συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά γιατί αγαπώ τόσο πολύ αυτό το συγκρότημα. Εκτός από την απίστευτη ερμηνεία του Θάνου και την άψογη εκτέλεση των κομματιών απο τα υπόλοιπα Κρινάκια με συνεπαίρνει αυτός ο κόσμος, τα παιδιά που τους ακολουθούν πιστά τόσα χρόνια και τραγουδούν τους στίχους σηκώνοντας στον αέρα πλαστικά μπουκάλια με κρασί, που κλείνουν τα μάτια και αρχίζουν τον άγριο χορό τους όλοι μαζί σαν ένα. Ένα απο τα καλύτερα live τους, μια ατμόσφαιρα εξέργεσης και ομορφιάς. Λίγο πριν το τέλος έρχεται ένας τυπάκος και με παρακαλεί αν μπορώ να φωνάξω να παίξουν το justelene γιατί έχει κλείσει η φωνή του. Δεν το κάνω συνήθως ρε φίλε, του λέω, αλλά για σένα θα κάνω την εξαίρεση....

check it out

Σήμερα Πέμπτη 15 Ιανουαρίου προβάλλεται το πρώτο επεισόδιο της σειράς ΄΄Καρυωτάκης΄΄ στην ΥΕΝΕΔ (ουπς!).




Δημόσιοι υπάλληλοι


Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν
σαν στήλες δύο δύο μές στα γραφεία.
(Ηλεκτρολόγοι θα 'ναι η Πολιτεία
κι ο Θάνατος, που τους ανανεώνουν.)

Κάθονται στις καρέκλες, μουτζουρώνουν
αθώα λευκά χαρτιά, χωρίς αιτία.
«Συν τη παρούση αλληλογραφία
έχομεν την τιμήν» διαβεβαιώνουν.

Και μονάχα η τιμή τους απομένει,
όταν ανηφορίζουμε τους δρόμους,
το βράδυ στο οχτώ, σαν κορντισμένοι

Παίρνουν κάστανα, σκέπτονται τους νόμους,
σκέπτονται το συνάλλαγμα, του ώμους
σηκώνοντας οι υπάλληλοι οι καημένοι.

ΚΙΝΗΣΗ <<ΜΑΤ>>

Με τα αντίποινα εντυπωσιασμού στην 70χρονη της γενιάς των 200 ευρώ (σύνταξη) κλείνει ο κύκλος της βίας για προφανέστατους λόγους. Η αστυνομία δήλωνει περιχαρής ότι πρόλαβε τα χειρότερα αφού με αυτήν την κίνηση <<ματ>> αιφνιδίασε τους τρομοκράτες και τους απέτρεψε απο ανούσια μελλοντικά χτυπήματα σε τριαντάχρονους των 600 ευρώ, σαραντάχρονους των 500 και πενηντάχρονους των 450 ευρώ. Οι άνεργοι τίθονται εκτός συναγωνισμού αφού άνεργος αστυνομικός δεν υπάρχει και έτσι θα επέλθει η ομαλότητα στην Χώρα.

check it out!

"Apology of an Economic Hit Man", στα ελληνικά "ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ" είναι ο τίτλος του film- noir ντοκυμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου που στις 4 Δεκεμβρίου έκανε πρεμιέρα στις αίθουσες. Βασισμένο στο βιβλίο Confessions of an Economic Hit Man που έγραψε ο John Perkins και περιγράφει τα 10 χρόνια που πέρασε ως "οικονομικός δολοφόνος" της μυστικής ομάδας που δημιουργήθηκε μετα τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο βοηθώντας τις μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α. και τις πολυεθνικες εταιρίες να δημιουργήσουν την παγκόσμια Αμερικανική αυτοκρατορία μέσω δωροδοκιών, εκβιασμών και πολιτικών δολοφονιών.

Μουσική : Active member.

Νοσταλγία 30 something

Θυμάμαι χρόνια πριν, την εποχή που το σώμα και το μυαλό μου δεν είχαν ποτίσει απο τον καπνό και το αλκοόλ και τα μάτια μου δεν έκλειναν εύκολα πριν τα ξημερώματα, τότε που διάβαζα ακατάπαυστα ποίηση και ντυνόμουν αποκλειστικά στα μαύρα. Που καθόμουν μπροστά στον καθρεύτη και πόζαρα σολάροντας αόρατες κιθάρες προς τέρψιν του ειδώλου μου.
Κάπου εκεί στα μέσα των 90s περπατούσα σκυφτός στην Ακαδημίας κάνοντας το λάθος να περάσω μπροστά απο την Λυρική και ανάμεσα απο δυο παρατεταγμένες διμοιρίες των ΜΑΤ. Τα πρώτα χτυπήματα με τα γκλομπ στις ασπίδες μου φάνηκαν αστεία. Ύστερα τα βρισίδια, το τράβηγμα των μαλλιών και λίγες γκλομπιές, έτσι να έχω να θυμάμαι. Ρε παιδιά τι έκανα; τους λέω...ΕΙΣΑΙ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΣ!, μου λέει ένας και πάρε και αυτήν και πάρε και την άλλη...
Ρε τους μπαγάσηδες όμως...όλα τα μυρίζονται, σε μια εβδόμαδα όντως έγινα.

Life is ecstatic intercourse between destruction and creation...