ΣΚΟΡΠΙΑ

Καθώς βαδίζω στους γρανίτες-δρόμους της Αθήνας,
με τα γόνατα μου να λυγίζουν απο την προσπάθεια, μου έρχεται στο νου η πάλαι ποτέ αγαπημένη μου Ζάκυνθος. Ίσως να πρέπει να ξαναπάω. Είναι άκαρδο να αποκλείεις τόσο αυστηρά και αμετάκλητα τα καλύτερα καλοκαίρια σου για μια - δύο αναποδιές. Εδώ, στη πόλη, είμαι ένας σκελετός. Ενας σκελετός που ψάχνει λίγο σάρκα και μια μυρωδιά να τον ζεστάνει.
Καθώς βαδίζω στους τάφους-δρόμους της Αθήνας,
κοιτάζω τα τρύπια παπούτσια μου και τα μαύρα καλτσάκια με τις λευκές νεκροκεφαλές και αναπολώ τα λεμονοδάση του χωριού μου. Τότε που βουλιάζαμε τις πατούσες με τον ξάδερφο μου στα λασπωμένα αυλάκια και ψάχναμε φίδια να μας τρομάξουν, να ζήσουμε την περιπέτεια του κινδύνου...
Καθώς βαδίζω στους δρόμους-φίδια της Αθήνας,
κροταλίζει το στομάχι μου. Μεθυσμένο διαμαρτύρεται στη πουτάνα τη καρδιά μου.
<<Πως τόλμησες έστω να την σκεφτείς...την υπέρβαση>> μαλώνω τον εαυτό μου <<αφού τα είχαμε συμφωνήσει ρε αγόρι μου...>>
Τα σκέφτομαι αυτά χαιδεύοντας κάγκελα και γραμμένους τοίχους. Θα πιω κί άλλο. Θα φύγω. Θα κοιμηθώ με λεμόνια στην αγκαλιά μου. Ωραία στην οσμή και ξυνά στη γεύση.
Ψευδαισθήσεις που θα τις στίψω και στο τέλος θα φτύσω με νόημα τα κουκούτσια.
Πισίνες με οινόπνευμα. Θέλω να σπάσω το ρεκόρ μου.
Να νοιώσω την βραχνή μου μονιμότητα σιγοτραγουδώντας στους γαμημένους δρόμους της Αθήνας.

METRIC - SICK MUSE

Make history or we're history...honey

Δεν πρόκειται να δικαιολογηθώ ούτε να έχω ενοχές επειδή θέλω να σε κάνω να γελάς.

Physalia physalis

Να ανοίξεις το παρακάτω link... να φωνάξεις και την Ι. να το διαβάσει..και να καταπιείτε τα γελάκια σας..

p.s. τα 30 μέτρα ήταν φριχτό λάθος.. τελικά είναι 50..

Ο Γκρινιάρης, η απροσανατόλιστη και ο ατσούμπαλος πάνε για μπάνιο σε μια <<καβατζωμένη>> παραλία. Η απροσανατόλιστη τους οδηγεί... ενώ ο γκρινιάρης προειδοποιεί σε κάθε δέκα βήματα οτι θα λυποθυμίσει απο την ζέστη και ο ατσούμπαλος τρώει χύμες σε κάθε απότομη πλαγιά που διασχίζουν.
<<Υπάρχει...>> λέει ο ατσούμπαλος, αιωρούμενος προσπαθώντας να ισορροπήσει στη μία κατεστραμμένη παντόφλα του <<ένα είδος μέδουσας που κατέβηκε στις ακτές της Ισπανίας που έχει 30 μέτρα πλοκάμια...>> Ο Γκρινιάρης του ρίχνει ένα βλέμμα απόγνωσης και ζητάει νερό αλλά ο ατσούμπαλος τον αγνοεί και συνεχίζει...
<< και αυτά τα πλοκάμια έχουν δέκα διαφορετικά δηλητήρια!!!>>
Η απροσανατόλιστη προσπαθώντας να διαλέξει πιο απο τα δύο μονοπάτια οδηγεί στη παραλία σκέφτεται <<άκου να δεις... δέκα μέτρα πλοκάμια με τριάντα διαφορετικά δηλητήρια, ποπο!>>
<<ΝΕΡΟ ΕΙΠΑ!!!>> φωνάζει ο γκρινιάρης και πιάνει με αγανάκτηση τα μαλλιά του αλλά κανείς δεν του δίνει σημασία,
<<Νομίζω ότι την λένε Drosalia Drosalis ή κάτι τέτοιο, δεν το έχετε ακούσει;>> καταλήγει ο ατσούμπαλος σηκώνοντας ένα σύννεφο σκόνης γλυστρώντας για άλλη μια φορά.
<<Ναι εγώ το έχω διαβάσει...>> ανταποκρίνεται ο γκρινιάρης ασθμαίνοντας και ο ατσούμπαλος ενθουσιάζεται προς στιγμή! << Α ναι;>> <<Ναι...>> λέει ο γκρινιάρης <<ΣΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΒΕΡΝ!!!>> λέει ειρωνικά και του έρχεται το μπουκάλι με το νερό που ήθελε τόσο πολύ... καπέλο.
Η απροσανατόλιστη βάζει τα γέλια και ο ατσούμπαλος σκέφτεται οτι το μπουκάλι που λούστηκε ο γκρινιάρης δεν είναι η τελευταία του λέξη...
Επιτέλους βρίσκονται μπροστά στην καβατζωμένη παραλία...
όχι ακριβώς μπροστά δηλαδή...
πάνω απο την παραλία γιατί πρέπει να κατέβουν τον γκρεμό για να φτάσουν εκεί... αλλά είναι όπως την είχε περιγράψει η απροσανατόλιστη, πανέμορφη!
Ο Γκρινιάρης σταματάει να διαμαρτύρεται, βγάζει την μπλούζα του και ακολουθεί την απροσανατόλιστη.Ο ατσούμπαλος αφήνει πίσω του κάτι κυρίες που του ζητάνε βοήθεια και με δρασκελιές ακριβείας σαν αίλουρος κατεβαίνει και αυτός τον γκρεμό.

Καλό καλοκαίρι! Α και το link εδώ