αχ, αχ, τα πλευράκια μου

Σάββατο βράδυ και είμαι στο γνωστό γαμόμπαρο που πάντα λέω οτι δεν θα ξαναπατήσω αλλά πάντα εκεί καταλήγω. Λέω στον εαυτό μου, απόψε θα είσαι κυριλέ μαλάκα μου, θα πιεις το ποτάκι σου και νάνι. Μέχρι που ο κύριος χώνει το παραπάνω άσμα και ξεχνώ και τονομά μου...το πως και που προσγειώθηκα η χορεύτρια και τί ευφάνταστη πιρουέτα επινόησα ακόμα το ψάχνω, πάντως τα παϊδια μου το νιώσανε καλά, πονάωωωωω!!!!! Και είμαι τώρα γεμάτος αλοιφές που σιχαίνομαι, φασκιωμένος με κασκόλ, μπλούζες και οτί παλιόρουχο βάζει ο νους για να κρατιέται ζεστό λέει το σημείο... Στη δουλειά τηλεφώνησα... τι να πώ; Δεν φταίω εγώ, ο Tom Barman φταίει, ο ποιός; καλά άστο, έχω να πάω και για ακτινογραφία....