Sunday trash

Πήρα τις εφημερίδες μου, τα τσιγάρα και άραξα στο άδειο καφέ με θέα το πάρκο της Τρικούπη κ` Ναβαρίνου με το antics των interpol στα ηχεία να υποσκάπτει το όποιο ενδιαφέρον είχα για τις κωλοφυλλάδες. Kαλύτερα δεν θα μπορούσε να ήταν για ένα ύπουλο κυριακάτικο hangover...

Απέναντι απο τον μικρόκοσμο μου αγουροξυπνημένοι γονείς πίνουν καφέ σε πλαστικά ποτήρια κοιτώντας τα πιτσιρίκια να ξεσαλώνουν στη τραμπάλα και στη τσουλήθρα.

Δεν μου κάνει όρεξη να διαβάσω...οι παχυλοί τρομακτικοί τίτλοι για την οικονομική κρίση δεν προσφέρουν τίποτα το διαφορετικό απ`οτι βλέπουμε όλοι στον πάτο της τσέπης μας καθημερινά. Ούτε για την κούραση του Κωστάκη, ούτε για τις ανάποδες που πήρε ο Αλέκος με ενδιαφέρει και σταρχίδια μου αν συμφωνεί ή δεν συμφωνεί η πλειοψηφία στα μεθοδευμένα γκάλοπ με την ποινικοποίηση της κουκούλας και την άρση ασύλου . Τα πιο σημαντικά εξελίσσονται μπροστά μου, στα χαμογελα, την απορία και το παιχνίδι των μικρών αυτών μασκαράδων.

Έρχεται γράφουν ο Irvin Yalom για διάλεξη με θέμα «Με το βλέμμα στον ήλιο: ξεπερνώντας τον τρόμο του θανάτου» α καλά... the story of my life... σκέφτομαι.

Για να ξεπεράσουμε τον τρόμο της βλακείας σε αυτή τη χώρα θα γίνει τίποτα;

We ain't going to the town
We're going to the city
Gonna track this shit around
And make this place a heart
To be a part of
We ain't going to the town
We're going to the city
Gonna track this shit around

And make this place a heart
To be a part of

Again