leanover

Βγάζω τα ξεχαρβαλωμένα γυαλιά μου και τα κλείνω τοποθετώντας τα στην άκρη του νιπτήρα. Αυτά τα κοκκάλινα. Ναι, Αυτά,"τα εναλλακτικά". Ο.κ. έχω περάσει τα τριάντα και έχω φρέσκο κούρεμα στη σκατοκεφάλα μου, όλα είναι εντάξει, οι κάποιες γκρίζες τρίχες αποδίδουν κύρος, γοητεία και άλλα παραμύθια... Θα κάνω ένα ζεστό μπανάκι, θα ξυριστώ (ή μπορεί και όχι)και ύστερα θα βάλω ένα ποτήρι λευκό κρασί. Θα τηλεφωνήσω στον πρώτο ευάλωτο να εξετάσω αν η μιζέρια του μπορεί να εξισωθεί με την δικιά μου. Με την πρώτη κουβέντα θα βαρεθώ ξαναγεμίζοντας το ποτήρι με λευκό κρασί απαντώντας : ναι, όχι, γαμησετα. Θα φιλοσοφήσω για το συναισθηματικό κενό της γεννιάς του 80, θα αναπολήσω τον ιδρώτα που στάζαμε στα 90`ς στο avantguard, mad, exodus,decadance,next, mo,
(χώρος, χορός baby...)ελπίζοντας όλο αυτό το βουητό στο κεφάλι μου απο εκείνη την εποχή να βρεί αντίκρυσμα και ηρεμία.
Δεν είναι ότι μου λείπει. Ειναι ότι δεν υπάρχει.
Και πιο επαναστατικό πράγμα απο το να χορεύεις νέος δεν υπάρχει.
Οπότε απευθύνομαι στους "20αριδες", σπάστε τα με όποιον τρόπο μπορείτε, χορέψτε ανάμεσα σε φλόγες, κάπου εκεί είμαστε και μεις οι 30αριδες, λίγο φοβισμένοι, με ένα ανάλαφρο leanover και κυρίως μπερδεμένοι.